Ιωάννης Πανουτσόπουλος: «Πράξεις των Αποστόλων»

Η ποιητική συλλογή «Πράξεις των Αποστόλων» που ο τίτλος της αντλείται από τη θρησκευτική βιβλιογραφία, δεν έχει καμία σχέση με τη θρησκευτική ποίηση. Ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος, παράγει τον δικό του αξιοπρόσεκτο ποιητικό λόγο, ο οποίος δεν φείδεται πρωτοτυπίας, σκληρής δουλειάς και ωριμότητας. Ο ποιητής μιλά στο vima.gr με την ιδιότητα του ποιητή και με αφορμή τις «Πράξεις των Αποστόλων», που αποτελούν τον τερματικό σταθμό ποιητικής κυοφορίας 30 ετών.

Εύηχο σκεύος

Σε σκιαγραφώ και σε περιγράφω 
Διατυπώνω την ουσία σου όπως η σιγή
Υπαγορεύει το αίτημα του κονσέρτου 
Ανιχνεύω παντού το ερωτικό σου κάλεσμα 
Μακρινή μελωδία που περιμαζεύει ο ενορχηστρωτής άνεμος   
Τα αβέβαια βήματα πλανόδιου μουσικού καθώς 
Ο ίσκιος του ακορντεόν παίζει την νότα που διέφυγε 
Από τον σεμνό ακορντεονίστα. 

Κομματιασμένη μου ζωή

Κομματιασμένη μου ζωή
Πώς να ενώσω
Τις αυταπάτες 
Με τους δύσκολους καιρούς
Κομματιασμένη μου ζωή
Πώς να πληρώσω
Να βάλω χρώμα
Στους δικούς μου ουρανούς.

Δίχως Φόδρα

Τα κομψά τα λευκά τα κρεμώ στη κρεμάστρα 
Αιωρούνται οι ζωές μας σε πουλόβερ παλιά  
Μας φορούν φλυαρούν συζητούν με τα άστρα
Νοσταλγούν τις στιγμές που μετρούσαν φιλιά  
Θορυβούν ξενυχτούν κι ακουμπούν στη θερμάστρα
Κι ας πέφτει παγετός
Εν μέσω της νυκτός.

Εν είδει θρησκευτικής ποιητικής πραγματείας

Είναι εκπληκτική η πύκνωση της ανθρωπολογίας των προσκεκλημένων μέσα σε έναν ή δύο στίχους, που κεντράρουν στο κάδρο, όπως του πορτρετίστα το υπάρχον και το νοούμενο πρόσωπο. Ο ποιητής προσκαλεί και ταυτόχρονα χαρακτηρίζει, σαρκάζει, ειρωνεύεται, μελαγχολεί, οργίζεται, αυτοταπεινώνεται, μάχεται, προσεύχεται… Είναι αυτές οι δικές του ψυχικές και συναισθηματικές μεταπτώσεις, τα όπλα του ποιητή ως «πειθούς δημιουργού», που μ’αυτά μάχεται σε ολόκληρη τη συγκλονιστική του σύνθεση.

Ιωάννης Πανουτσόπουλος (Β' μέρος) ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Δαυίδ Ναχμίας ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ

Ο Δαυίδ Ναχμίας φιλοξενεί στην εκπομπή ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ τον ποιητή Ιωάννη Πανουτσόπουλο. Φεβρουάριος του 2023. Μέρος β' 

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΤΣΌΠΟΥΛΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟ ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΑΥΙΔ ΝΑΧΜΙΑ

Τον ποιητή Ιωάννη Πανουτσόπουλο φιλοξενεί ο Δαυίδ Ναχμίας στην αφιερωματική εκπομπή «Τιμής Ένεκεν»,  στο Τρίτο Πρόγραμμα.

Πολυσχιδής προσωπικότητα, ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος αποτελεί ανατέλλουσα μορφή των Γραμμάτων.
Ιδιαίτερη πρόταση ποιητικής γραφής, στο ελληνικό λογοτεχνικό πεδίο, προσφέρει άρτιο ποιητικό λόγο, σμιλεμένο με τον ρεαλισμό της σκληρής ζωής, αντανακλώντας συνάμα το όραμα της πνευματικής ανύψωσης.

2020 Με τα πόδια μέχρι την αλήθεια. Ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος απαντά σε ερωτήσεις της Λίνας Νικολακοπούλου και της Αλεξάνδρας Χριστακάκη.

«Ο ποιητής γεννιέται για να αλλάξει τη ζωή του
Πριν αλλάξει τη μοίρα μιας λέξης» 
Το παραπάνω δίστιχο ανήκει στη ποιητική συλλογή “ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ Ή ΠΟΛΥΠΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΤΟΠΟΣ. Με αφορμή λοιπόν το έκτο μου βιβλίο συναντώ το Σάββατο 20 Ιουνίου από 19.00 – 21.00  στην συχνότητα του Δευτέρου προγράμματος με την Λίνα Νικολακοπούλου και την Αλεξάνδρα Χριστακάκη.  Απαντώ στις ερωτήσεις τους, σχολιάζω, διαβάζω ποιήματα και ακούω τον Γιώργο Μαρκόπουλο και τον Νίκο Χρυσό να μιλούν για το σύνολο του έργου μου και όχι μόνο. Είναι γνωστή η αγάπη μου για το ραδιόφωνο και μάλιστα για τις εκπομπές λόγου. Δεν αποκλείω λοιπόν να συναντηθούμε το Σάββατο το απόγευμα σε μια εκπομπή που πηγαίνει «Με τα πόδια μέχρι την αλήθεια».

Ελεγεία της απουσίας - Λευτέρης Παπαλεοντίου

 Ο δραματικός μονόλογος της Ωραίας Κοιμωμένης ξεχειλίζει από αγάπη και συγκίνηση, καθώς ανακαλεί τα ευτυχισμένα χρόνια της συμβίωσης με τον σύντροφό της, το απόλυτο δόσιμο, τις αγαπημένες συνήθειες, τη δίψα για ζωή και όνειρα. Ειδικά στο ποίημα αυτό διαγράφεται ανάγλυφα η ταύτιση του Εγώ με τον Άλλο· ταυτόχρονα η σύνδεση αυτή προϋποθέτει και το στοιχείο της απόστασης ή της απόκλισης, που επιτρέπει στην ηρωίδα του ποιήματος να προσεγγίσει και απομυθοποιητικά ή χιουμοριστικά τον σύντροφό της, ώστε να απεικονίσει πιο στρογγυλεμένα το πρόσωπό του. 

Λίγα λόγια για τον Ιωάννη ΠΑΝΟΥΤΣΌΠΟΥΛΟ και το βιβλίο του Επαγγελματικός Προσανατολισμός

Μανολης Πρατικάκης 

Ένα σημαντικό στοιχείο της ποίησής του Ιωαννη Πανουτσόπουλου είναι πως είναι Αυτόχθων. Δεν πατάει πουθενά. Δεν θυμίζει κανέναν. Είναι εξ υπαρχής η φωνή του. Οι λέξεις του είναι τα δαχτυλικά του αποτυπώματα. Αν και σύγχρονος ποιητής είναι γερά ριζωμένος στην παράδοση. Το Δημοτικό τραγούδι μοσχοβολά μεσ’ στα  τραγούδια του. Ο Πανουτσόπουλος, για να κάνει λίγα βήματα μπροστά, γυρίζει χιλιόμετρα πίσω στις πηγές της ζωντανής μας παράδοσης. Έχει έναν παράξενο, εντελώς δικό του αυτοδίδακτο έσωθεν ρυθμό, όπως θάλεγε ο Αισχύλος. Στην πρώτη ανάγνωση σε ξενίζει μια κάποια μουσική αρρυθμία. Σαν από στιγμή σε στιγμή να χάνεις ένα σκαλοπάτι που νομίζεις πως λείπει και φοβάσαι πως θα τσακιστείς. Αλλά όταν βρεις το τέμπο του, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν λείπει ένα σκαλοπάτι αλλά το ένα σου πόδι είναι κοντύτερο, καθώς έχει συνηθίσει τη θεσμοθετημένη αρμονία, που έχει προσδιορίσει μονοσήμαντα και άρα δεν μπορεί να ενταχθεί στο δικό μας περιορισμένο πεδίο αισθητικής πρόσληψης. Πρέπει να περιμένεις τους παρακάτω στίχους του Πανουτσόπουλου για να αποκτήσουν αρμονία και ζευγάρωμα οι προηγούμενοι.

Ιωάννης Πανουτσόπουλος: «Οικογενειακά ή Πολυπρισματικός κόσμος» Γιώργος Μαρκόπουλος 2020 ΔΙΑΣΤΙΧΟ

Γιωργος Μαρκοπουλος

Στη συλλογή αυτή ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος βρίσκεται στο απόγειο της εμπνεύσεώς του. Ανατρεπτικός, καλλιεπής, φλογοβόλος και ενίοτε σαρκαστικός, μας προσφέρει μια ποίηση μακράς πνοής, με ποιήματα όλα τους άρτια, σώματα αρτιμελή, θα έλεγα πιο σωστά, άριστα αρχιτεκτονημένα, βασισμένα πάνω σε στίχους που θέλγουν, σε στίχους γραμμένους από χέρι στιβαρό, σε στίχους που κρατούν μέσα τους σχέσεις που λάμπουν άφθαρτες κάτω από την πατίνα του χρόνου, και σε στίχους μικρές φρυκτωρίες σε μακρινά βουνά.
 Και για να τελειώσω: ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος, αν και νέος, σύγχρονος, κατά βάθος είναι «ο παλαιός των ημερών», είναι εκείνος που έρχεται από τα βάθη των καιρών με τη «νοτισμένη κάπα του» σαν μοναχός που αγίασε στην έρημο, θυμίζοντάς μας, και πάλι θυμίζοντάς μας, πόσο ακριβή είναι και πρέπει να είναι η γνήσια ποίηση.

2014 Ας ανέβουν στη σκηνή οι αληθινοί πρωταγωνιστές

Από παιδί άκουγα τον Βαμβακάρη, τον Τσιτσάνη, τον Μπιθικώτση και τη Μοσχολιού. Η σχέση μου, δηλαδή, με το λαϊκό και το ρεμπέτικο τραγούδι δεν διαμορφώθηκε μέσα από τα διαβάσματά μου, ούτε αφορά κάποια σύντομη περίοδο της ζωής μου. Την Ρόζα Εσκενάζυ την έβλεπα να γυρίζει στην Πλατεία Κολωνού και η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, η «γριά», έμενε στη γειτονιά μου. Πρόλαβα, επίσης, να ακούσω Τσιτσάνη και Μπέλλου, σε μια εποχή που δεν είχαμε ανέβει ακόμα στα τραπέζια. Αυτός ο κόσμος και αυτή η παράδοση είναι συνυφασμένη με την ύπαρξή μου. Με αυτήν την έννοια, όταν γράφω Πού ’σαι Στέλιο να μας πεις τι είναι μετανάστης/ Και έγινε ο πόνος δικαστής κι ο καημός δυνάστης, αυτό που λέει το τραγούδι είναι κάτι που το έχω βιώσει, το εννοώ και το πιστεύω.

Αναφορά

Αναφορά στον μεγάλο Ταξιάρχη 
Δίπλα από το παραγώνι με το κούτσουρο να καπνίζει 
Η αυταρέσκεια μου πηγαίνει από αγκαλιά σε αγκαλιά 
Το χαμόγελο του παππού αστράφτει όποτε συναντά 
Το βλέμμα μου εγγυητική επιστολή 
Από αυτόν που θα διασώσει το όνομά του. 

Συλλογή εικόνων

Φωτογραφικά στιγμιότυπα από εκδηλώσεις, μουσικές παραστάσεις, ομιλίες και  συνεντεύξεις .