Ιωάννης Πανουτσόπουλος: «Οικογενειακά ή Πολυπρισματικός κόσμος» Γιώργος Μαρκόπουλος 2020 ΔΙΑΣΤΙΧΟ


Γιωργος Μαρκοπουλος Στη συλλογή αυτή ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος βρίσκεται στο απόγειο της εμπνεύσεώς του. Ανατρεπτικός, καλλιεπής, φλογοβόλος και ενίοτε σαρκαστικός, μας προσφέρει μια ποίηση μακράς πνοής, με ποιήματα όλα τους άρτια, σώματα αρτιμελή, θα έλεγα πιο σωστά, άριστα αρχιτεκτονημένα, βασισμένα πάνω σε στίχους που θέλγουν, σε στίχους γραμμένους από χέρι στιβαρό, σε στίχους που κρατούν μέσα τους σχέσεις που λάμπουν άφθαρτες κάτω από την πατίνα του χρόνου, και σε στίχους μικρές φρυκτωρίες σε μακρινά βουνά.  Και για να τελειώσω: ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος, αν και νέος, σύγχρονος, κατά βάθος είναι «ο παλαιός των ημερών», είναι εκείνος που έρχεται από τα βάθη των καιρών με τη «νοτισμένη κάπα του» σαν μοναχός που αγίασε στην έρημο, θυμίζοντάς μας, και πάλι θυμίζοντάς μας, πόσο ακριβή είναι και πρέπει να είναι η γνήσια ποίηση.
Ιωάννης Πανουτσόπουλος: Οικογενειακά ή Πολυπρισματικός κόσμος  Γιώργος Μαρκόπουλος  2020 ΔΙΑΣΤΙΧΟ


Ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος εμφανίστηκε στην ποίηση το 2012 με την Ωραία Κοιμωμένη. Αφορμή για να γεννηθεί αυτός ο κύκλος ποιημάτων υπήρξε η απώλεια της ερωτικής συντρόφου του, με την οποία συνδεόταν σε μια σχέση από εκείνες τις σπάνιες, όπου ο ένας πετυχαίνει να βρει θέση και να χωρέσει στον ψυχικό κόσμο του άλλου. Στη συλλογή αυτή, ο ποιητής εκφράζει τα συναισθήματά του μακριά από κάθε πρόχειρη, από κάθε επιφανειακή λύπη, μακριά από κοινότοπους και εύκολους κλαυθμούς, αλλά μόνο μέσα από στίχους που τους χορδίζει μια διαβρωτική συμπαντική συννεφιά. Μια συννεφιά, μέσα από την οποία ο θάνατος, άλλοτε «ολάνθιστος» και άλλοτε με ροδοπέταλα κρυφίως μαραμένα, τονίζει διακριτικά την εμφάνισή του, ενώ σε κάθε περίπτωση ο φόβος του, του θανάτου δηλαδή, χθόνιος, μοιάζει σαν κάποιος να μας χτύπησε την πόρτα, ενώ δεν περιμέναμε, δεν περιμέναμε κανέναν, και όταν ανοίξαμε, προφτάσαμε να ακούσουμε μόνο τα βήματά του, που κατέβαιναν βιαστικά τη σκάλα εξόδου. Και τούτο ακόμη, που πηγάζει από το βιβλίο: το ότι «κοιμωμένη», είναι αυτή που θα ξυπνήσει, γεγονός που συνάγεται από την υποφώσκουσα αμυδρά ελπίδα έως την πεποίθηση και έως, εν τέλει, την υπόσχεση, τον όρκο του ποιητή, ακέραιο και ολοζώντανο, ερχόμενο και επανερχόμενο. Μια συλλογή θαυμάσια είναι λοιπόν η Ωραία Κοιμωμένη και περιέχει ποιήματα που τα διατρέχει, που τα διαποτίζει ως το βάθος του κάθε στίχου μια εξαιρετική μουσική και μια ροή απρόσκοπτη· ποιήματα συνταγμένα με λέξεις που η στιλπνότητά τους είναι έξοχη και, συχνά, πολύ συχνά, μαγική.
Στη συνέχεια, ο Πανουτσόπουλος εκδίδει την, με εντελώς διαφορετική θεματική, υπό τον τίτλο Επαγγελματικός προσανατολισμός (2018) συλλογή του. Συλλογή που τη διακρίνει μια γλώσσα με κομψότητα μοναδική, ενώ ένας εκπληκτικός καλομετρημένος ρομαντισμός φυσάει στις σελίδες της, μια αιθέρια, επίσης, ατμόσφαιρα λαμπερή –μα και βαθύτατα λυπημένη– την περιβάλλει, καθώς και μια καλά συγκεκαλυμμένη ειρωνεία για όσα όνειρα ο χρόνος σκέπασε με τη σκόνη του. Ο Επαγγελματικός προσανατολισμός απαρτίζεται από τρία μέρη: «Επαγγέλματα εξ ανάγκης», «Επαγγέλματα εκ πεποιθήσεως», «Επαγγέλματα εξ ορισμού», αποτελούμενα από 12 ποιήματα το καθένα, ποιήματα γραμμένα με αφοπλιστική αγνεία και αυθεντικότητα, ποιήματα σπαραχτικά («Εφήμερες σχέσεις», «Στεγνό καθάρισμα», «Όταν η Μαρία κλέφτηκε με τον Αντόνιο Γκάδες»), ποιήματα των οποίων ο κοινός παρονομαστής έγκειται στο ότι όλα μαζί ταξινομούν τις στιγμές «σε γεγονότα μακρινά και σε συμβάντα αχνότερα/ Πριν γίνουν μια αλαργινή εικόνα αλησμόνητη/ Ή ενδοσκόπηση πικρή στα ερείπια του βίου». Ως εκ τούτου, άνθρωποι ταπεινοί συνήθως κυκλοφορούν μέσα τους (στα ποιήματα εννοώ), όπως αραμπατζήδες, ράφτρες, παλαιοβιβλιοπώλες της μνήμης, μπαρμπέρηδες, νεκροπομποί και άλλοι, που η κακή τους μοίρα τούς έκοψε την κρυμμένη ποίηση από την οντότητά τους, τη σπάνια αυτή ποίηση την οποία ο «δαντελένιος» Πανουτσόπουλος ανακαλύπτει, ανασύρει και μας την προσφέρει με μια θελκτικότητα άφταστη.
Και συνεχίζει δίνοντας μια άλλη εκδοχή της οικογένειας, ότι υπήρξε ένα «ιδεολογικό κατάλυμα για νεανικά τολμήματα. Ιδιότυπο παρεκκλήσι για έναν κόσμο ανέγγιχτο από την απληστία».
Επίσης, εντελώς διαφορετική από τις δύο προηγούμενες, όσον αφορά τη θεματική της, είναι και η τρίτη κατά σειρά, υπό τον τίτλο Οικογενειακά ή Πολυπρισματικός κόσμος (2020), συλλογή. Συλλογή μέσω της οποίας (όπως ο ίδιος αναφέρει επί λέξει), η οικογένεια δεν είναι παρά ο «τρόπος να θεραπεύουμε τις αμυχές πριν γίνουν τραύματα. Να θεραπεύουμε τα τραύματα όταν μπορούν να επουλωθούν. Να νουθετούμε δίχως να γίνει αντιληπτή η νουθεσία». Και συνεχίζει δίνοντας μια άλλη εκδοχή της οικογένειας, ότι υπήρξε ένα «ιδεολογικό κατάλυμα για νεανικά τολμήματα. Ιδιότυπο παρεκκλήσι για έναν κόσμο ανέγγιχτο από την απληστία». Για να μας προϊδεάσει ότι «θα έρθει ο καιρός να συναθροιστούμε. Η ανάγκη να σιτιστούν τα πλήθη που επικρέμονται από το χείλος της αλήθειας…».
Στη συλλογή αυτή ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος βρίσκεται στο απόγειο της εμπνεύσεώς του. Ανατρεπτικός, καλλιεπής, φλογοβόλος και ενίοτε σαρκαστικός, μας προσφέρει μια ποίηση μακράς πνοής, με ποιήματα όλα τους άρτια, σώματα αρτιμελή, θα έλεγα πιο σωστά, άριστα αρχιτεκτονημένα, βασισμένα πάνω σε στίχους που θέλγουν, σε στίχους γραμμένους από χέρι στιβαρό, σε στίχους που κρατούν μέσα τους σχέσεις που λάμπουν άφθαρτες κάτω από την πατίνα του χρόνου, και σε στίχους μικρές φρυκτωρίες σε μακρινά βουνά.
 Και για να τελειώσω: ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος, αν και νέος, σύγχρονος, κατά βάθος είναι «ο παλαιός των ημερών», είναι εκείνος που έρχεται από τα βάθη των καιρών με τη «νοτισμένη κάπα του» σαν μοναχός που αγίασε στην έρημο, θυμίζοντάς μας, και πάλι θυμίζοντάς μας, πόσο ακριβή είναι και πρέπει να είναι η γνήσια ποίηση.
 
Οικογενειακά ή Πολυπρισματικός κόσμος
Ιωάννης Πανουτσόπουλος
Τόπος
σελ. 112
ISBN: 978-960-499-316-1
Τιμή: 11,00€