Δισκογραφία (Εξώφυλλα)
Το μέλλον
Το μέλλον ειν’ η παγωνιά που νιώθω το χειμώνα
Ένα κουστούμι που φοράς να βγάλεις τον αιώνα
Το μέλλον είναι το μετά που τρέχω για να φτάσω
Το καλοκαίρι που θα ‘ρθει κι εγώ που θα ξεχάσω.
Όλα με το χέρι
Μέσα μου η νύχτα
Μ’ έχει σημαδέψει
Θέλω να στο γράψω
Μα δεν βρίσκω λέξει
Η καρδιά να αντέξει.
Απ’ τα Εξάρχεια ως το Πεκίνο
Μέλλον αδέσποτο να με κυκλώνει τρελή γιρλάντα
Παρόν ανέλπιστο μετράω χρόνια σχεδόν τριάντα
Πίσω δεν γύρισα μπροστά δεν μπόρεσα να διακρίνω
Νύχτα απλώνεται απ’ τα Εξάρχεια ως το Πεκίνο.
Νυχτώνει
Τώρα νυχτώνει μοναξιά
Και φέρνει απουσία
Για να παιδέψει την καρδιά
Να φτάσει στην ουσία
Τώρα νυχτώνει μοναξιά
Κάθε στιγμή σκοτώνει
Κάθε λεπτό και βάσανο
Και το μυαλό θολώνει.
Άργησα
Πες μου τι κυνηγάω;
Τι θέλω τι ζητάω;
Που ήθελα να πάω μια μέρα σαν αυτή;
Στο καπηλειό του κόσμου
Μοιάζει ο κόσμος καπηλειό
Κι απόψε ξενυχτάμε
Δεν ξέρουμε τι γίνεται
Δεν ξέρουμε που πάμε
Μοιάζει ο κόσμος καπηλειό
Και θέλω να βρεθούμε
Οι άλλοι αν χωρίζουμε
Εμείς να μην χαθούμε.
Ταξιδιώτες
Άναψαν τα φώτα
Πέφτουν στο παιχνίδι ενός τρελού
Σκηνικό του δρόμου
Έπειτα θα φύγουμε αλλού
Ο μικρός ήρωας
Είναι νύχτα στην Αθήνα μαύρη νύχτα
Γεια σου Γιώργο Κατερίνα καληνύχτα
Γεια σου Σπίθα δεν χορτάσαμε ακόμα
Είναι δύσκολο να ζεις σε αυτό το χώμα
Σαν σπίρτα!
Θέλω να ακούω καλημέρα το πρωί
θέλω να σμίγουμε παράφορα τη νύχτα
Όταν στην πόλη βγαίνει βόλτα η παγωνιά
Εμείς μωρό μου θα ανάβουμε σαν σπίρτα.
Η Ίνδικτος
Πάτρια γη
Και καημός
Και θυμός
Που είναι ατρύγητος.
Μπαίνει η Ίνδικτος.
Φυλάξου
Δημότες που συνάχτηκαν σε βρώμικη πλατεία
Φυλάξου από μια χιλιετία.
Λίγα λεπτά αμύνονται μπροστά σε χίλια χρόνια
Φυλάξου και μας στρίμωξαν τα πιόνια.
