Ο επαγγελματικός προσανατολισμός ως τόσο, ως ποιητικό θέμα, αναφέρεται στο αποτέλεσμα της επιλογής, αποτιμά εμπειρίες και βιώματα και ανάγει το επάγγελμα από διαδικασία ενεργειών σε δοκιμασία χαρακτήρων στον «Γαλαξία αναγκών, όπου μεσουρανούν οι επιθυμίες, (σελ. 86), όπως γράφει ο ποιητής. Όλα αυτά τα λέω γιατί ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος Ίστωρ (έμπειρος και ειδήμων) παλαιοβιβλιοπώλης εξ ανάγκης και αγάπης και, μαζί, ποιητής εξ ορισμού και πεποιθήσεως, στην ποιητική του συλλογή με τίτλο Επαγγελματικός Προσανατολισμός, που αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας ποιητικής τριλογίας με ανέκδοτα τα άλλα δύο βιβλία, μεταπλάθει τον μόχθο σε αγώνισμα, το όνειρο σε όραμα, τις ιδέες σε αξίες. Τον ποιητικό μύθο, που συνιστά την κοσμοθεωρία του,

Μπορεί η ποίηση να μιλήσει για τα επαγγέλματα; Έχουν, άραγε, αυτά μέσα τους ποίηση; Η απάντηση είναι καταφατική, αφού η ποίηση υπάρχει όπου αναδύεται η ευωδία παθών, πάθους και αλήθειας. Από την άλλη ο επαγγελματικός προσανατολισμός, ως επιστημονικός όρος με αναφορές ιδίως στο κοινωνικό και οικονομικό πεδίο δράσης, διερευνά τον χαρακτήρα, τις κλίσεις, τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντα του ατόμου, προηγείται της επιλογής του επαγγέλματος και διασφαλίζει την ορθότερη, κατά το δυνατόν απόφαση.
Ο επαγγελματικός προσανατολισμός ως τόσο, ως ποιητικό θέμα, αναφέρεται στο αποτέλεσμα της επιλογής, αποτιμά εμπειρίες και βιώματα και ανάγει το επάγγελμα από διαδικασία ενεργειών σε δοκιμασία χαρακτήρων στον «Γαλαξία αναγκών, όπου μεσουρανούν οι επιθυμίες, (σελ. 86), όπως γράφει ο ποιητής.
Όλα αυτά τα λέω γιατί ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος Ίστωρ (έμπειρος και ειδήμων) παλαιοβιβλιοπώλης εξ ανάγκης και αγάπης και, μαζί, ποιητής εξ ορισμού και πεποιθήσεως, στην ποιητική του συλλογή με τίτλο Επαγγελματικός Προσανατολισμός, που αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας ποιητικής τριλογίας με ανέκδοτα τα άλλα δύο βιβλία, μεταπλάθει τον μόχθο σε αγώνισμα, το όνειρο σε όραμα, τις ιδέες σε αξίες. Τον ποιητικό μύθο, που συνιστά την κοσμοθεωρία του, ο Πανουτσόπουλος τον υφαίνει με τρεις πολύσημες και πολύχρωμες λέξεις: τον χρόνο, την καρδιά και την αλήθεια. Αυτές οι έννοιες προσδιορίζουν αντίστοιχα τις τρεις ενότητες, επαγγέλματα εξ ανάγκης, εκ πεποιθήσεως και εξ ορισμού, ενώ διαχέονται και διαπλέκονται σε όλη τη ποιητική συλλογή, αισθητοποιώντας διαθέσεις και προθέσεις. Τα επαγγέλματα ως ποιητικό εύρημα, δίνουν σχήμα στις ιδέες και χρώμα στους προβληματισμούς, γύρω από τον έρωτα, την αγάπη και τον θάνατο μέχρι την αδικία, την ανεργία, τη βία και την πολιτική.
Ο ποιητής χειρίζεται τον χρόνο όχι ως ανάμνηση που τρέφεται νοσταλγικά από το παρελθόν, αλλά ως μνήμη που τρέφει παραγωγικά το μέλλον. Ανακαλεί εικόνες ανθρώπων, που, με την εργασία τους, αφενός διευκολύνουν τις καθημερινές ανάγκες των άλλων, αφετέρου εξασφαλίζουν την δική τους επιβίωση. Δημιουργεί χρήσιμες συναντήσεις και από την υλικότητα των υπηρεσιών, του αραμπατζή -για παράδειγμα- του γανωτή, ή του παπουτσή, περνάει σε μια πνευματικότητα ωφέλιμων διαλόγων και σχολιασμών.
Φτάνει έτσι ο ποιητής στο χώρο της καρδιάς που φιλτράρει τα ποικίλα ερεθίσματα και τα μεταλλάσσει σε συναισθήματα και σκέψεις. Εδώ υπάγονται τα επαγγέλματα εν πεποιθήσεως, όπως του δημοσιογράφου ή του κριτικού της λογοτεχνίας. Μέσα από βεβαιότητες αδυναμιών και ανασφάλειες σκοπιμοτήτων αχνοφαίνεται το φως που διψάει για ελευθερία. «Δεν μου αξίζει μια ζωή υποταγμένη/ Στα ποιήματά μου μοναχά θα υπακούσω/Και γράφω με αίμα από μια φλέβα τσακισμένη» (σελ. 70} γράφει ο Πανουτσόπουλος. Προχωρώντας σε σύνθεση των επαγγελμάτων εξ ανάγκης και εκ πεποιθήσεως σε αυτά εξ ορισμού στα οποία η μνήμη και η καρδιά αποκτούν την πνευματική τους διάσταση και έκφραση και αποζητούν την αλήθεια.
Για αυτό θα μπορούσε η τρίτη ενότητα να διαβαστεί σαν πρώτη. Και αυτή η δυνατότητα ανάγνωσης με διαφορετική σειρά είναι μία από τις αρετές της ποιητικής συλλογής. Ο κινηματογραφιστής, ο ζωγράφος, ο ποιητής, ο φωτογράφος, για να αναφέρω μερικά μόνο παραδείγματα ποιημάτων, ανιχνεύουν τοπία ψυχής και προβαίνουν σε λήψη εικόνων του μέλλοντος. Κυνηγούν «Την αλήθεια που ίσως υπάρχει/ Σ’ ένα άγραφο ακόμα σενάριο», (σελ. 79) σημειώνει ο Πανουτσόπουλος σε ποίημα του, δοκιμάζοντας λήθη, αντοχές και γνώση, για την προσέγγιση της αλήθειας που αφορά στον εαυτό μας και τον κόσμο. Ξέρει καλά ότι  ο ποιητής ανέκαθεν «…σύναζε τις λέξεις και αγρυπνούσε/ Γιατί σκιαζόταν ο έρημος/ Σκιαζόταν μην και σκορπιστούν γιατί τις ενοχλούσε» (σελ.84)γράφει ο Ιωάννης.
Ο «Επαγγελματικός Προσανατολισμός» του Πανουτσόπουλου δεν επαγγέλλεται θέσεις εργασίας και καριέρα, αλλά προσανατολίζει κάθε ανοιχτή καρδιά και κάθε άδολη σκέψη προς μια συμπαντική συνείδηση αλήθειας, που συνεπάγεται προσωπική αυτοπεποίθηση και πολιτική ωριμότητα.
Ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος γνωρίζει την ελληνική γλώσσα σε βάθος λόγου και γραφής. Σέβεται με ελευθερία πίστης την ακρίβεια του βυζαντινού λυρισμού, τον ρυθμό και την αρμονία του δεκαπεντασύλλαβου, τη δύναμη της εικονοποιίας, το διακριτικό χιούμορ και την ευγένεια των μεγάλων ποιητών μας. Σπουδάζει διαρκώς τη ζωή, τον θάνατο και τον ουρανό. Βρίσκει τον τρόπο να μπαινοβγαίνει στο χρόνο ομοιοκατάληκτος και να μεταφράζει τα αισθήματα σε αισθητική τέρψη και συγκίνηση με σαφήνεια μνήμης και ειλικρίνεια ευθύνης. Γι’ αυτό οι λέξεις του περνούν εύκολα από την κυριολεξία στη μεταφορά, ισορροπώντας προβλήματα και ανάγκες με βιώματα και ποιητική ευαισθησία. Εν Τέλει διασώζει τη νεότητα πάσης ηλικίας και παντός ονείρου ως έκπληξη και μαζί, ως έκσταση.
 
info: Ιωάννης Πανουτσόπουλος, Επαγγελματικός Προσανατολισμός, ποιήματα, Αθήνα, εκδόσεις ΤΟΠΟΣ, 2018