Σαν σπίρτα!
Θα χτίσω σπίτια που δεν θα έχουνε σκεπή
Θέλω τις νύχτες να μιλάμε με τα αστέρια
Θέλω στο κήπο μας κισσό και γιασεμί.
Θέλω βιολέτες που μου αρέσουνε πολύ
Μια χελώνα να τη λενε Τεμπελίτσα
Ένα καβούκι που βολτάρει στην αυλή.
Θέλω να ακούω καλημέρα το πρωί
θέλω να σμίγουμε παράφορα τη νύχτα
Όταν στην πόλη βγαίνει βόλτα η παγωνιά
Εμείς μωρό μου θα ανάβουμε σαν σπίρτα.
Θα έχουμε κόκορα μαγκιóρο με λειρί
Και ένα γάιδαρο φτυστό τον Πελεγκρíνο
Να μας ξυπνάνε όλο κέφι το πρωί.
Θα έχουμε σέλινο ντομάτες κι αρακά
Κολοκυθάκια πιπεριές και μελιτζάνες
Και θα διαβάζουμε ισοβίτη του Αρκά.
Θέλω να ακούω καλημέρα το πρωί
θέλω να σμίγουμε παράφορα τη νύχτα
Όταν στην πόλη βγαίνει βόλτα η παγωνιά
Εμείς μωρό μου θα ανάβουμε σαν σπίρτα.
Γραμμένο στις 16 Αυγούστου του 1997 και μελοποιημένο από τον Ορφέα Περίδη.
Παρουσιάστηκε στη Στέγη γραμμάτων και τεχνών του ιδρύματος Ωνάση το Δεκέμβριο του 2012. Είναι ένα από τα δύο τραγούδια που χάρισαν το τρίτο βραβείο καλύτερου στίχου στον Ιωάννη Πανουτσόπουλο. Την ερμηνεία έκανε η Ήλια Θέμελη. Κυκλοφόρησε σε C.D. το 2018 με ερμηνεία του Ορφέα Περίδη και γενικό τίτλο PARADISE.
