Ένα παρελθόν σαν περισπωμένη
Βάζω κατάρτι και πανί σε κάθε λέξη
Και την αφήνω στο νερό να ταξιδέψει
Δένω μια πρόταση γερά στην προκυμαία
Να ανεμίζει σαν αγέρωχη σημαία.
Βρίσκω δειλά μια συλλαβή και τη μαλώνω
Έτσι ανέμελα που τρέχει μες στον δρόμο
Και ένα ρήμα ξεχασμένο στα βιβλία
Το ετοιμάζω για να ζήσει μεγαλεία.
Ένα παρελθόν σαν περισπωμένη
Ξάπλα στη στροφή να με περιμένει
Μέλλον σκοτεινό σε καιρό ζητιάνο
Στο συντακτικό τη ζωή μου χάνω.
Παίρνω μια φράση υπεράνω υποψίας
Βάζω γυαλιά στην εποχή της μυωπίας
Και κρύβω πίσω από μια απλή δασεία
Τα όνειρά μου σαν τρανή περιουσία.
Κλείνω προθέσεις και συνδέσμους στο συρτάρι
Σκέψεις εφήβου που μπορεί και να σαλτάρει
Μια αναλφάβητη ζωή τραβάει κάρο
Χωρίς τελεία κι ένα φίλο για τσιγάρο.
Ένα παρελθόν σαν περισπωμένη
Ξάπλα στη στροφή θα με περιμένει
Μέλλον σκοτεινό σε καιρό ζητιάνο
Στο συντακτικό τη ζωή μου χάνω.
Για το Ένα παρελθόν σαν περισπωμένη, ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος, πήρε το βραβείο καλύτερου στίχου σε διαγωνισμό της ΑΕΠΙ στις 8 Ιουνίου 1993.
Το μελοποίησε ο Τάσος Γκρους και κυκλοφόρησε το 2014 στο C.D. με γενικό τίτλο «ΦΥΛΑΞΟΥ – μύθοι και τραγούδια για ζόρικους καιρούς.»
Ερμηνεύει η Φωτεινή Βελεσιώτου.
Σχέδιο Βαγγέλης Χερουβείμ
