ΑΣΤΕΓΑ ΝΤΕΡΤΙΑ
ΑΣΤΕΓΑ ΝΤΕΡΤΙΑ
Άστεγη φτώχεια στην καταιγίδα
Ανάβει σπίρτα στις αστραπές
Κοιμάται άβολα σε μια σανίδα
Και ζητιανεύει τις Κυριακές.
Άστεγα όνειρα βαθιά ρυτίδα
Πιθάρι άβολο στην αντηλιά
Ο Διογένης με μια χλαμύδα
Παραμερίζει τον βασιλιά.
Άστεγα ντέρτια σε δυο κουβέρτες κι ένα χαρτόνι
Ο δρόμος είναι κρεβατοκάμαρα και το σαλόνι
Τα αστέρια είναι η μόνη στέγη κι η μόνη ελπίδα
Όλα τα άλλα μοιάζουν με σύννεφα και καταιγίδα.
Άστεγα λόγια να τα μιλήσεις
Σε πόλη έρημη και βιαστική
Ένα χαμόγελο να λαχταρίσεις
Από μια άνοιξη περαστική.
Άστεγος έρωτας σαν ουτοπία
Να κόβει βόλτες στην παγωνιά
Κάποιος προξένεψε έναν παρία
Αλλά χαλάσανε τα προξενιά.
Άστεγα ντέρτια σε δυο κουβέρτες κι ένα χαρτόνι
Ο δρόμος είναι κρεβατοκάμαρα και το σαλόνι
Τα αστέρια είναι η μόνη στέγη κι η μόνη ελπίδα
Όλα τα άλλα μοιάζουν με σύννεφα και καταιγίδα.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΗΝΑ
