Απ’ τα Εξάρχεια ως το Πεκίνο
Βάζω γαλάζιο στα ψηλά να ταξιδεύει
Φεγγάρι κόκκινο τρελό να με ξοδεύει
Μ’ ένα βαθύ κυματισμό στα θαλασσιά
Στην σκόρπια πέτρα και τ’ ατίθασα νησιά.
Λευκό στο άπλυτο παιδί διαολεμένο
Απ’ το δαιμόνιο της φυλής εκπαιδευμένο
Σαν αταμάνος αστραπή να φέρνω γύρα
Στης προφητείας την απρόβλεπτη τη μοίρα.
Μέλλον αδέσποτο να με κυκλώνει τρελή γιρλάντα
Παρόν ανέλπιστο μετράω χρόνια σχεδόν τριάντα
Πίσω δεν γύρισα μπροστά δεν μπόρεσα να διακρίνω
Νύχτα απλώνεται απ’ τα Εξάρχεια ως το Πεκίνο.
Δένω γερά τον πειρασμό με τη λαχτάρα
Αστερισμός του δισταγμού κακιά κατάρα
Μ’ ένα βοριά να μου πικραίνει τη λιακάδα
Κι από τη γέφυρα να χάνω την Ελλάδα
Γερτό παράθυρο στου κόσμου το χαΐρι
Η σκόνη κάνει ακροβασία στο γεφύρι
Για να ξυπνώ να κόβω τ’ όνειρο στη μέση
και να αλλάζω διαδρομή στην ίδια θέση.
Μέλλον αδέσποτο να με κυκλώνει τρελή γιρλάντα
Παρόν ανέλπιστο μετράω χρόνια σχεδόν τριάντα
Πίσω δεν γύρισα μπροστά δεν μπόρεσα να διακρίνω
Νύχτα απλώνεται απ’ τα Εξάρχεια ως το Πεκίνο.
Γράφτηκε το 1993 και μελοποιήθηκε από το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.
Το 1995 κυκλοφόρησε στον C.D. «Παράθυρα που κούρασε η θέα.»
Τραγουδούν ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και ο Βαγγέλης Κονιτόπουλος.
